روز جهانی کمک به جذامیان
روز جهانی حمایت از جذامیان، با تلاش و کوشش یک شاعر و روزنامه‌نگار فرانسوی نام رائول فولرو در سال ۱۹۵۲ میلادی به ثبت رسید و از سال ۱۹۵۴ روز ۲۸ ژانویه به عنوان «روز جهانی کمک به بیماران جذامی» وارد تقویم جهانی شد و همگام با جهانیان در تقویم ایران نیز این روز که مصادف با هشتم بهمن ماه است به عنوان روز کمک به جذامیان نامیده شد.
در این روز در سراسر دنیا همایش‌ها و مراسم‌هایی همراه با برنامه‌های آموزشی در مورد نحوه جلوگیری از شیوع بیماری جذام و آگاهی بخشی راجع به آن برگزار می‌گردد. همچنین در این روز در کشورهای مختلف برای کمک به جذامیان در درمان هزینه جمع آوری می‌شود.
جذام روزی بیماری فقر خوانده می شد؛ امروز نیز این روند حفظ شده و با وجود تکنیک های جدید تشخیص و درمان حتمی، کشورهای فقیرنشین و محروم از امکانات پیشرفته بهداشتی - درمانی هنوز هم با جذام دست به گریبان هستند. آنچه که در این بیماری اهمیت دارد، آغاز سریع درمان است. جذام در طول تاریخ بیش از هر بیماری دیگری وحشت و انزوای مبتلایان و اطرافیان آنها را به دنبال داشت. امروز هم با وجود تاکید متخصصان به درمان صد درصد این بیماری، باز هم نشانه هایی از انگ و وحشت عموم جامعه نسبت به جذام دیده می شود. همچنین باید گفت که برخلاف تصور عموم، انتقال این بیماری نیازمند تماس مداوم و نزدیک با فرد ناقل است. انگی که به این بیماری زده شده از جمله موانع بر سر راه ریشه کنی قطعی این بیماری محسوب می شود؛ چرا که ممکن است مبتلایان به آن به نوعی خود را از نظرها دور داشته و مخفی شوند. جذام نوعی بیماری مزمن است که با عامل باکتری بوجود می آید و در صورت عدم درمان به موقع بروز آسیب های جدی و دائمی را به دنبال دارد.
عدم درمان به موقع جذام، آسیب های جدی به پوست، اعصاب، دست و پا وچشم را سبب می شود. پوست و اعصاب مهم ترین مکان هایی هستند که گرفتار این بیماری می شوند؛ هر چند که سایر اندام های بدن هم از این بیماری مصون نیستند. از آنجا که عصب اعضای درگیر در این بیماری از بین می رود، بیمار آسیب دیدگی و سوختگی حاصل از بیماری را احساس نمی کند و ضایعه حاصله ممکن است به زخم تبدیل شود.
شایسته است یادی کنیم از پدر جذامیان ایران دکتر سید محمدحسین مبین
اگر نبود کمک‌ها و پی‌گیری‌های دکتر مبین، بیمارستان متروک مانده‌ی باباباغی هیچ‌گاه نمی‌توانست به شکل فعال امروزی به کمک و حمایت از جذامیان بپردازد.دکتر مبین علاوه بر صرف عمر پر برکت خود در حمایت از جذامیان ، در دیگر موسسات خیریه تبریز نیز حضوری فعال داشت و بنا علاقه وافر ایشان به جوانان خیرخواه تبریز در سال ۱۳۸۰ در حمایت و راه اندازی جمعیت خیریه قلبهای سبز تبریز که متشکل از جوانان مومن ، متعهد وتحصیلکرده دانشگاهی بود نقش بسزایی داشتند و بعد ها به عنوان رییس هیات امنای این جمعیت تا آخرین روزها ولحظه های زندگیشان ، تا ششم مهرماه ۱۳۹۴ الگوی بی بدیل خیرخواهی و انساندوستی بودند و کمک ها وحمایت های مستمر بسیاری برای کودکان مبتلا به سرطان و کودکان بی بضاعت مستعد تحصیل تحت پوشش این جمعیت انجام دادند.
به امید ریشه کنی کامل این بیماری از جهان .
