شهید محمدجواد تندگویان

 ترديدي نيست كه بهترين معرف هر فردي روش زندگي اوست گهگاه كه به ياد شهيد محمد جواد تندگويان مي افتم و درباره او فكر مي كنم، مي بينم كه زندگي اين شهيد، سيربين دو آيه از قرآن بود كه شروع و استمرار آن برمبناي آيه شريفه«ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملانكه ان لاتخافوا و لاتحزنوا وابشروا بالجنه التي كنتم توعدون»و انتهاي خط عرضي زندگي آن شهيد نيزديگرآيه شريفه «من المؤمنين رجال صدقوا ماعاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و مابدلوا تبديلاً» بود،ولي مجموعه اين زندگي و روش او بود كه شهادت و پرواز به سوي معبود را با آن مقدمات برايش رقم زد.

 بديهي است كه 10 سال اسارت در چنگال يزيديان ديوصفت رژیم بعثی عراق ،همراه با ترك تعلقات مادي در راه خداوند،سخت ترين دوران زندگي اين عزيزبوده و تنها دراين شرايط است كه با ايمان به «انالله» ارتقاء روح و تعالي و پروازافكار تابي نهايت صورت مي پذيرد و دراين زمان است كه زمزمه ها و نجواها و ناله هاي شبانه گوش اهل دل را نوازش مي دهد و توجه انسان را به مبدأ متوجه و «اليه راجعون»را معني مي بخشد و بالاخره مصداق آيه شريفه «الذين آمنواوهاجروا في سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله اولئك هم الفائزون» مي گردد. بديهي است فقط آنان كه به اين وادي گام نهاده وبا درك موقعيت كسب فيض كرده‌اند،اجازه توصيف دارند.
خداوند روح پاكش را با مولايش امام حسين-عليه اسلام- محشور و دلش را در آن مقام رفيع از ما خشنود گرداند.